ارزیابی آسیب‌پذیری مانگروها نسبت به بالا آمدن سطح آب دریا

به‌طورکلی، بررسی آسیب‌پذیری مانگروها نسبت به بالا رفتن سطح آب دریا و دیگر عواقب ناشی از تغییر اقلیم، نقش مهمی را در ارایه راهکارهای مدیریتی و توانمندسازی این اکوسیستم‌ها جهت به حداقل رساندن و جبران خسارت‌های پیش‌بینی شده ایفا می‌کند. بنابراین، هدف این مطالعه نیز ارزیابی آسیب‌پذیری‌ مانگروهای استان هرمزگان نسبت به بالا آمدن سطح آب دریا است. بدین منظور از تصاویر ماهواره‌ای مربوط به سال‌های 1986، 1998 و 2016 و نقشه‌های رقومی ارتفاع و پراکنش سازه‌ها، تاسیسات و مراکز صنعتی و جمعیتی واقع در ناحیه پسکرانه مربوط به حوزه‌های رویشگاهی خمیر، تیاب و جاسک استفاده شد. با در اختیار داشتن نقشه NDVI و نیز تهیه نقشه ترکیب رنگی کاذب، طبقه‌بندی نظارت شده برای تمامی تصاویر انجام شد و با استفاده از نقشه رقومی ارتفاع استان هرمزگان، نقشه شیب ناحیه پسکرانه در دو طبقه کمتر و بیشتر از 5 درصد تهیه شد. همچنین با بررسی چشمی تصاویر ماهواره‌ای، گزارشات موجود و نیز پیمایش زمینی سواحل استان هرمزگان، موقعیت زیر ساخت‌ها و سازه‌های ساحلی در نواحی پسکرانه مجاور حوزه‌های رویشگاهی مشخص شد. نتایج نشان داد که گستره‌های رو به خشکی مانگروها در دوره زمانی پس از سال 1998 نسبت به دوره پیش از آن به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است و رویشگاه تیاب بیشترین میزان کاهش گستره رو به خشکی را در دوره پس از سال 1998 نسبت به دوره قبل از آن داشته است (در حدود 430 هکتار). بررسی شیب و موقعیت زیرساخت ها در پسکرانه حوزه‌های رویشگاهی نشان داد که به استثنای جزیره مردو، در سایر بخش‌های حوزه‌های رویشگاهی محدودیتی بر مسیر مهاجرت مانگروها به سمت اراضی بالادستی وجود ندارد. در نهایت با توجه به میزان کاهش وسعت مانگروها از سمت خشکی می‌توان میزان آسیب‌پذیری حوزه‌های رویشگاهی را با شرط تداوم روند کنونی خشکسالی به صورت زیر نشان داد: تیاب>خمیر>جاسک.